η πρώτη σκέψη ήταν: «Ωραία, η σειρά Xiaomi δεν ξεχνάει τα οικονομικά μοντέλα». Και πράγματι, εδώ βλέπουμε μια συσκευή που έρχεται για να κλείσει το κενό ανάμεσα σε ultra-χαμηλό κόστος και αξιοπρεπή εμπειρία, σε μια αγορά όπως η ελληνική όπου οι προσδοκίες έχουν ανέβει. Το κινητό έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενός σύγχρονου smartphone — μεγάλη οθόνη, σύγχρονος επεξεργαστής, καλή αυτονομία — αλλά φυσικά χωρίς τα «λουσάτα» χαρακτηριστικά των πιο ακριβών μοντέλων. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο του: το Redmi 7 δεν υπόσχεται να σκοτώσει τη μεσαία κατηγορία, υπόσχεται να καλύψει εξαιρετικά τη βασική-καθημερινή χρήση, με όσο το δυνατόν λιγότερους συμβιβασμούς.
Στη διάρκεια της εβδομάδας χρήσης, το κινητό ήταν το βασικό εργαλείο μου για κλήσεις, μηνύματα, social media, λίγη περιήγηση στο διαδίκτυο, και μερικές φωτογραφίες. Και η εμπειρία ήταν στον βαθμό που ήθελα: σταθερή, απροβλημάτιστη, αλλά με… τα «όρια» του. Μέσα από αυτή τη χρήση κατάλαβα καθαρά ποιο είναι το κοινό του: ο χρήστης που δεν θέλει «όλα» αλλά θέλει «αυτό που χρειάζεται».
Ας ξεκινήσουμε από την εμφάνιση και την αίσθηση. Το Redmi 7 έχει μια αρκετά σύγχρονη εμφάνιση για την κατηγορία του: η οθόνη είναι 6,26″ σε αναλογία 19:9 με «σταγόνα» notch, κάτι που δίνει μια αίσθηση «μεγαλύτερης» συσκευής αλλά χωρίς να ξεφεύγει. Το πλαστικό σώμα και η πίσω αυτή ρεφλεξιόν επιφάνεια θυμίζουν λίγο τα προηγούμενα μοντέλα της Xiaomi όπως το Xiaomi Redmi 7A ή το Xiaomi Redmi 7 32/64 GB, αλλά εδώ η διαφοροποίηση είναι ότι ο κατασκευαστής δεν πάει τόσο χαμηλά όσον αφορά υλικά — αισθάνεσαι ότι κρατάς μια ολοκληρωμένη πρόταση «γύρω στα 150-200 €». Κατά την επαφή του με το χέρι, το βάρος (~180g) και το πάχος (~8.5mm) δεν με ενόχλησαν — ίσα-ίσα, η σταθερότητα και το κράτημα ήταν καλά. Αν και δεν θα το έλεγα «πολυτελές», σίγουρα δεν δίνει την αίσθηση «πάμφθηνου».
Η οθόνη, όπως είπα, είναι 6,26″ με ανάλυση HD+ (720×1520). Σε εσωτερικό χώρο τα πράγματα κυλούσαν ομαλά: τα κείμενα διαβάζονταν χωρίς κόπο, τα apps άνοιγαν γρήγορα, και η αφή ανταποκρινόταν καλά. Έβαλα την συσκευή και έξω στο ελληνικό φως — εκεί η φωτεινότητα ήταν επαρκής αλλά πήγε να δείξει τα όρια της: σε άμεσο ηλιακό φως, χρειάστηκε να αυξήσω τη φωτεινότητα αρκετά για να βλέπω καθαρά. Δεν ήταν η εμπειρία που θα έχεις σε flagship με 1000-nits φωτεινότητα, αλλά για την τιμή του κινητού ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Η εταιρεία κατάφερε να συνδυάσει ένα «μεγάλο» πάνελ με αξιοπρεπή χρήση, κάτι που σε άλλα πολιτιστικά (πιο ακριβά) μοντέλα όπως το Xiaomi Redmi Note 7 είδαμε με καλύτερη ποιότητα, αλλά και πολύ υψηλότερο κόστος. Εδώ η «διαφορά» είναι ότι αποδέχεσαι το πλαίσιο: περιθώρια πιο εμφανή γύρω από την οθόνη, lower resolution, αλλά όλα λειτουργούν.
Όταν μεταπήδησα σε χρήση – καθημερινά apps – η εμπειρία ήταν αρκετά ικανοποιητική. Το chipset Android Authority+2Gadgets 360+2 (Snapdragon 632) μαζί με 2-3GB RAM (ανάλογα την έκδοση) προσφέρουν αρκετή δύναμη για τα «κανονικά»: θυμάμαι να ανοίγω WhatsApp, Messenger, browser, να κάνω «scroll» στο Facebook ή Instagram, και η συσκευή να ανταποκρίνεται χωρίς εμφανές lag. Υπήρξαν στιγμές που, όταν άνοιγα πολλά apps ταυτόχρονα ή πολλές καρτέλες browser, η συσκευή «σκάλωνε» — κάτι που με έκανε να σταματήσω και να κλείσω κάποιες εφαρμογές στο παρασκήνιο. Με άλλα λόγια: δεν είναι multitasking champion, αλλά δεν υπόσχεται κάτι τέτοιο. Θυμήθηκα την εμπειρία μου με το Redmi 6, που ήταν… ελαφρώς πιο απλό, και η διαφορά εδώ ήταν εμφανής προς το «καλύτερο». Η Xiaomi έχει σίγουρα βελτιώσει τη σειρά της «μικρής τιμής».
Η κάμερα ήταν ένα στοιχείο που με εντυπωσίασε σχετικά — σε καλό φωτισμό. Στην Αθήνα, τραβώντας φωτογραφίες σε εξωτερικούς χώρους με καλό φως, η εικόνα είχε σωστή λεπτομέρεια, τα χρώματα ήταν ικανοποιητικά και η εμπειρία χρήσης ήταν απροβλημάτιστη. Όμως, μόλις η φωτεινότητα έπεσε, είδα τον περιορισμό της συσκευής: ο θόρυβος ανέβηκε, η λεπτομέρεια μειώθηκε, και η φωτογραφική εμπειρία έγινε πιο… συμβιβαστική. Δεν θα το έλεγα κακή — καθόλου — αλλά σε σχέση με πιο ισχυρά μοντέλα της Xiaomi (όπως το Redmi Note 7 με την κάμερα 48MP) η διαφορά είναι ορατή. Το βίντεο περιορίζεται και δεν έχει τα extras που βρίσκεις σε ακριβότερα μοντέλα. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι, αν η φωτογραφική χρήση είναι βασική για εσένα, μπορείς να κινηθείς προς κάτι πιο «σίγουρο», αλλιώς το Redmi 7 καλύπτει με αξιοπρέπεια.
Η μπαταρία — και εδώ έρχεται ένα από τα μεγάλα «ατού» του Redmi 7. Η χωρητικότητα 4.000mAh τοποθετείται πολύ πάνω από το μέσο όρο για αυτή την κατηγορία, και στην χρήση μου κατάφερα να φτάσω άνετα το τέλος της ημέρας με κάτι «διαφορά» μπαταρίας (20-30%). Καμιά φορά, με πιο ελαφριά χρήση, άφησα τη συσκευή να κοιτάξει το πρωί και το βράδυ χωρίς φόρτιση — κάτι που με εντυπωσίασε για αυτή την τιμή. Φυσικά, όταν η χρήση ήταν έντονη (streaming, πολλές εφαρμογές, παιχνίδια) η αυτονομία έπεσε πιο γρήγορα — αλλά τίποτα δραματικό. Οι φόρτιση όμως δεν είναι γρήγορη: το πακέτο τροφοδοσίας είναι βασικό και από ~0-100% πήρε περίπου 2 ώρες (ή και λίγο παραπάνω). Εδώ θυμήθηκα το ότι σε ακριβότερα Redmi μοντέλα βρίσκουμε ταχυφορτιστές — αλλά στο οικονομικό κομμάτι αυτός είναι συμβιβασμός που έκανα με ευχαρίστηση.
Η χρήση της συσκευής ως εργαλείο καθημερινότητας με έπεισε ότι η σειρά «Redmi» μπορεί να απευθύνεται και σε πιο απαιτητικά budget από ό,τι παλιά. Θυμήθηκα το πως ένιωσα με το Redmi 6A — εκεί είχα πιο πολύ συναίσθηση των ορίων — και εδώ τα όρια υπάρχουν, αλλά είναι πιο «μαλακά». Η αλληλεπίδραση με το UI, τα animations, τα μενού, όλα κινούνται ρολαι-ρολαι, χωρίς να αισθάνεσαι ότι κρατάς «φθηνή συσκευή». Φυσικά, δεν είναι «ναυαρχίδα», και ευτυχώς δεν παρουσιάζει τίποτα από αυτά — απλώς κάνει το μεγάλο μέρος της δουλειάς της.
Πέρα από τα hardware, η Xiaomi έχει εντάξει το MIUI — το οποίο σε αυτή την τιμή είναι αρκετά καλά βελτιστοποιημένο. Ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα: «Δεν γκρινιάζω για το UI». Και αυτό λέει πολλά. Βέβαια, αν κοιτάξεις καλά, θα διαπιστώσεις ότι υπάρχουν διαφημίσεις στο UI (όπως συμβαίνει σε μερικές Xiaomi συσκευές με οικονομική τιμή) και αρκετά προεγκατεστημένα apps που μπορείς να αφαιρέσεις ή να απενεργοποιήσεις. Αλλά στην καθημερινή χρήση, δεν με ενόχλησε υπερβολικά. Στη σύγκριση με τις πιο «σοβαρές» σειρές όπως τα Redmi Note, βλέπεις ότι η επεξεργασία των λεπτομερειών είναι πιο βασική — λιγότερα «καλούδια» αλλά περισσότερο value για τα χρήματα.
Φυσικά, υπήρχαν στιγμές που σκεφτόμουν: «Θα ‘ηθελα λίγο περισσότερη RAM», ή «Η ανάλυση της οθόνης είναι λίγο χαμηλότερη απ’ ό,τι θα ήθελα». Αυτές είναι σκέψεις που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, αν αύριο ή σε δύο χρόνια θέλω το κινητό να «ανταπεξέλθει» περισσότερο, ίσως να ήταν καλό να επενδύσω λίγα ευρώ παραπάνω και να πάω σε κάτι όπως το Redmi Note 7 με τα επιπλέον χαρακτηριστικά. Αλλά αν η χρήση μου θα μείνει «μέτρια» — δηλαδή κλήσεις, social media, φωτογραφίες για το Instagram, browser — τότε αυτό το κινητό είναι εξαιρετικά τίμιο.
Αναφορικά με την αγορά στην Ελλάδα, όπου οι τιμές για smartphone έχουν ανέβει και η αξία για τα χρήματα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από ποτέ, το Redmi 7 έρχεται να προσφέρει μια δυνατή πρόταση. Δεν είναι το πιο φτηνό που υπάρχει — αλλά η τιμή του σε σχέση με το τι προσφέρει, με αφήνει να σκεφτώ ότι «έκανα καλή επιλογή» χωρίς άγχος. Αν αγοράζεις τη συσκευή ως κύριο κινητό, ξέροντας ότι δεν θα το «ζορίσεις» άγρια, τότε μπορείς να αισθανθείς άνετα.
Στο τέλος της εβδομάδας, η συνολική μου κρίση είναι θετική: το Redmi 7 με ικανοποίησε. Όχι επειδή με εντυπωσίασε παντού, αλλά επειδή έκανε ό,τι υπόσχεται. Δεν πιάνομαι σε υποσχέσεις για «μεθαύριο» ή «ναυαρχίδα» – αλλά ξέρω ότι, για τη χρήση που έχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων, αυτή η συσκευή καλύπτει τις ανάγκες τους με σεβασμό. Και αυτό, σε έναν κόσμο όπου «η κάθε τι αναβαθμίζεται γρήγορα», έχει τεράστια αξία.
Αν έπρεπε να το κλείσω σε μια φράση: «Το Xiaomi Redmi 7 είναι η πρόταση για όποιον θέλει ένα smartphone που δουλεύει, χωρίς να τον τρομάξει η τιμή — και χωρίς να του θυμίζει ότι «έκανε συμβιβασμό».» Έτσι λοιπόν, αν βρίσκεσαι στην ελληνική αγορά και ψάχνεις κάτι που να «πατάει» καλά στο σήμερα, τότε αυτό το μοντέλο είναι μια επιλογή που αξίζει να δεις.